Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

Μάριος Καρακατσάνης - Ένας συγγραφέας όλο.... μυστήριο!



Ο Μάριος Καρακατσάνης άφησε για λίγο το γράψιμο για να μας μιλήσει για όλα τα ωραία που ετοιμάζει αυτή την περίοδο!

Tα βιβλία σου κινούνται περισσότερο στον χώρο του μυστηρίου και της φαντασίας, σωστά; Πώς και επέλεξες αυτό το «περιβάλλον» για τα έργα σου;

Καταρχάς σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευκαιρία αυτή που μου δίνετε. O κόσμος του μυστηρίου και της φαντασίας με έλκυε από πολύ μικρό. Πάντα μου άρεσε να μελετώ και να προβληματίζομαι με γεγονότα που σε γενικότερο πλάνο θεωρούνται από το ευρύ κοινό ως «μύθος».  Πάντα πίστευα ότι όλα έχουν μια βάση, που ο ανθρώπινος νους είτε την μεγέθυνε, διότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε μια τάση να τα μεγαλοποιούμε όλα, είτε να θεοποιούμε ό,τι δε μπορούμε να εξηγήσουμε, είτε ακόμα και να είναι αλήθεια κάποια γεγονότα και μας τα κρύβουν για να μην προκαλέσουν πανικό. Έτσι λοιπόν μελετώντας βιβλία, αλλά εκμεταλλευόμενος και την αστείρευτη πηγή του ιντερνέτ, έβγαζα τα δικά μου συμπεράσματα. Όλο αυτό όμως με ενέπνευσε να γράφω τις δικές μου ιστορίες! Αυτή η μαγεία και η γοητεία που ασκεί μέσα μου, με ώθησαν στο να γίνω άλλος ένας μυθοπλάστης, που όμως ποτέ δε ξέρεις που τελειώνει η πραγματικότητα και που ξεκινά η φαντασία.         

Ποιο είναι το τελευταίο σου βιβλίο; Πες μας λίγα λόγια για αυτό!

Το τελευταίο μου βιβλίο στην Ελλάδα ονομάζεται Άμυ και είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ το οποίο μιλά για την αγάπη έτσι όπως την αντιλαμβάνεται ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος η Αμαρυλλίς (Άμυ). Μια νεαρή κοπέλα που μπορεί να φτάσει κυριολεκτικά στα  άκρα αν καταλάβει ότι προσβάλουν με οποιοδήποτε τρόπο τους ανθρώπους που αγαπά.
Στην Κύπρο μας, το τελευταίο μου έργο είναι οι Εφιάλτες του μυαλού. Μια συλλογή από 15 μικρές ιστορίες φαντασίας, τρόμου, αλλά και βαθύτερων συναισθημάτων, που θα ολοκληρωθούν σε 3 μέρη. Τώρα θα κυκλοφορήσει το Β μέρος πάντα από τις εκδόσεις Ανώνυμο!    


Ταυτίζεσαι με τους ήρωες σου; Και πόσο εύκολο είναι να τους αφήσεις μετά το τέλος της ιστορίας και να δημιουργήσεις νέους;

Πάντα ταυτίζομαι με τους ήρωες μου! Για αυτό τον λόγο και οι αντιδράσεις τους ή οι σκέψεις τους, είναι ακριβώς οι δικές μου αν βίωνα τις καταστάσεις αυτές που περιγράφω. Επίσης βάζω και πολλά βιωματικά στοιχεία μέσα στα έργα μου. Και αυτό με βοηθά καλύτερα στην αντίδραση των ηρώων μου γιατί είναι εκατό τοις εκατό αληθινές.
Δεν είναι εύκολο να τους αποχωριστώ, για αυτό τον λόγο κάνω μια μεγάλη παύση μέχρι το επόμενο έργο έτσι ώστε να ξεπεράσω τον «χωρισμό» μου με αυτούς! Ειδικά με την Άμυ δέθηκα και την αγάπησα τόσο πολύ, που πήρα θηλυκό κουτάβι σκύλο για να λέω το όνομα της συνέχεια! 

Σου αρέσει να «στήνεις» αντρικούς ή γυναικείους χαρακτήρες; Νιώθεις πως λόγω φύλου σου είναι πιο εύκολο να δημιουργήσεις και να διαχειριστείς έναν ήρωα αντί για μία ηρωίδα;

Έχω την ίδια άνεση τόσο με τους αντρικούς, όσο και με τους γυναικείους χαρακτήρες. Απλά με τους αντρικούς μου βγαίνει πιο σκοτεινός ο ήρωας μου, ενώ με την γυναικά σκοτεινή μεν αλλά με πολύ συναίσθημα δε. Γενικά μου αρέσει να εναλλάσσω ρόλους και ήρωες στα έργα μου, έτσι ώστε και ο αναγνώστης  να μην κουράζεται.    
 
Κάποια από τα ποιήματα σου έχουν μελοποιηθεί και μπορούμε πλέον να τα ακούσουμε ως... τραγούδια! Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και ποια είναι η δική σου σχέση με τη μουσική;


Από μικρός έπαιζα κιθάρα και έγγραφα δικά μου τραγούδια όπου τα λέγαμε μονάχα στην παρέα. Στην πορεία παράτησα την κιθάρα, αλλά δε σταμάτησα ποτέ να γράφω. Έτσι λοιπόν ακούγοντας την φίλη μου Σταυρούλα Βλάχου να τραγουδά ένα μελαγχολικό κομμάτι η φωνή της με μάγεψε τόσο πολύ, που της στέλνω μήνυμα ότι επιθυμώ να γράψω κάτι απλά και μόνο για να το ακούσω από την μαγική φωνή της! Και το δέχτηκε! Εκείνη με την σειρά της με έφερε σε επαφή με τον συνθέτη και τραγουδιστή Μιχάλη Σούμα, με τον οποίο είχα μεγαλώσει ακούγοντας τα ροκ κομμάτια του αφού την δεκαετία του 90 μεσουράνησε με το συγκρότημα του ΟΝΥΞ και κομμάτια όπως το «Μια χειμωνιάτικη ιστορία» και το «Για εσένα φίλε»  έπαιζαν όλη μέρα στο ραδιόφωνο του Ατλαντίς. Μετά όλα ήρθαν από μόνα τους. Ο Μιχάλης λάτρεψε τους στοίχους του «Σαν γυαλί» που είχα γράψει για την Σταυρούλα και μου πρότεινε να κάνουμε cd κανονικό. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη και έτσι προέκυψε όχι μόνο η δουλειά αυτή με γενικό τίτλο «Η Συμφωνία των 5»  αλλά και ένα δέσιμο κυριολεκτικά αδελφικό με τους ανθρώπους αυτούς.      
   
Ετοιμάζεις κάτι νέο αυτή την περίοδο;

Φυσικά ποτέ δεν επαναπαύομαι! Φέτος θα βγουν 3 έργα μου.  Δύο σε Ελλάδα και ένα στην Κύπρο. Η πρώτη μου δουλειά είναι ένα παραμύθι εικονογραφημένο από τον καλλιτέχνη Κώστα Σιδηρόπουλο με τίτλο «Ο Ψιχαλίτσας».  Εγκαινιάζοντας με αυτό το βιβλίο την νέα μου συνεργασία με τον νεοσύστατο εκδοτικό οίκο Πνοή της εξαιρετικής συγγραφέως Κάκιας Ξύδι. Η δεύτερη δουλειά μου είναι ένα συλλογικό έργο με την μοναδική συγγραφέα και ποιήτρια Εύα Παυλίδου το οποίο ονομάσαμε  «Για πάντα» και είναι ένα παραμύθι θα έλεγα για μεγάλους, το οποίο εξυμνεί τον αιώνιο έρωτα. Και τέλος στην Κύπρο όπως ανέφερα και πι πάνω το Β μέρος από τα «Παραμύθια του μυαλού» από τις εκδόσεις Ανώνυμο.